Te Anau en Milford sound

Zondagmorgen vroeg naar de receptie om naar het wer van vandaag te vragen want het ziet er grijs uit, maar het is droog!!
Het ziet er goed uit en dus boek eerst een nacht erbij en meteen een boottocht in de sound voor vanmiddag. Niet in de ochtend want dan komen de touringcars uit Queenstown met hordes toeristen en dan ga je op de weg naar de sound in een file van busen met een gangetje van 40 km /u.
Ik heb tijd genoeg om onderweg foto's te maken , want volgens het reisboek is het onderweg weer een en al natuur verassingen. Ik moet wel 78 km rijden om er te komen en het is een weg waar je wel moet opletten. Dat blijkt ok wel als ik op zo'n 20 km voor het eindpunt opeens een auto voor me op de weg zie met de voorkant mijn kant op en de waarschuwingslichten aan. Hij ziet er behoorlik gekreukeld uit en ik kijk of er nog iemand inzit maar hij is leeg. Vreemde plaats om dan je auto midden op de weg achter te laten. Even later een tunnel door waarvoor een stoplicht staat met en bord waarop je kunt lezen wanneer jouw kant van de tunnel mag gaan rijden. Het gaat met een gangetje van 30 km/u . Ik ben ruim op tijd in Milford en vaar met mitre Peak. Aan te bevelen dit bedrijf. Met maar 10 mensen op de boot krijg ik ook nog een weliswaar onverstaanbare uitleg over de natuur. Het is een soort van fjord en onderweg , ja hoor dolfijnen en niet van die kleintjes ook. Ze spelen met de boot en scheren langs de boeg en wij kunnen foto's genoeg maken. We varen tot aan de monding waar de Tasman
zee zichtbaar is. Er wordt teruggevaren onderlangs een enorme wateva en als je niet plensnat wil worden moet je onder het afdak gaan staan. We passeren ook nog een rots met kleine zeehonden die weer eens liggen te luieren. Op de terugweg komen de dolfijnen weer langs en dit keer nog spectaculairder met zijn vieren naast elkaar . Het lijkt wel geregiseerd.. om 16.30 weér aan de wal en nu nog de kleine 80 km terug naar Te Anau. Terwijl ik bij de tunnel moet wachten zie ik. Ik links van me op een bord een Nieuw zeelandse Kea zitten. Volgens mijn reisboek zijn ze gek op ruitenwissers . Het lijkt het meest op een papegaai. Net al ik denk dat hij het op mijn auto heeft voorzien gaan we weer rijden. Natuurlijk wel een foto ervan gemaakt.. zo ik ben helemaal bij . Ik schrijf nog een apart stukje over gisteren wat ik vergeten was.